Jaren geleden hoorde ik als lid van het Toonkunstkoor Maastricht tijdens repetitiepauzes wel eens verhalen van mijn buurman Jan Schijven over de door hem gelopen Camino. Dat kreeg mij zo in de greep, dat ik caminoverslagen ging lezen en plannen begon te maken. Toen ik uiteindelijk mijn vertrekdatum had vastgesteld, werd door het koor het Laudate Dominum van Mozart op het programma genomen. Al repeterend vond ik de tekst - ‘Prijst de Heer’ - prachtig passen bij het afsluiten van mijn reis in Santiago; je bent dan immers blij dat je het einde gehaald hebt, en wat is er mooier dan op zo’n moment en op zo’n manier dank te zeggen voor een hopelijk voorspoedige tocht door vier landen.
Het probleem is echter dat het stuk begint met een sopraansolo, waarna het koor vierstemmig invalt... en ik ben een bas. Ja, dan moet je een oplossing verzinnen: zing eerst die sopraanlijn en vanaf de koorinzet de baslijn! Het is weliswaar niet wat Mozart voor ogen heeft gestaan, maar het klonk niet gek, vond ik. Ik beloofde mijzelf, wanneer ik Santiago haal, ga ik in de kathedraal solo het Laudate Dominum zingen.
Bij mijn vertrek zaten de muziekbladen goed in plastic verpakt in mijn fietstas. Onderweg haalde ik ze zo af en toe tevoorschijn om er een blik op te werpen en het stuk weer eens in mijn geheugen te prenten. Ik was er soms zelfs tijdens het fietsen mee bezig en dan zong ik - ik fietste meestal alleen, dus er kon niemand protesteren - met als enig publiek de flora en fauna van het landschap. Dat waren heerlijke repetities: solozanger zonder dirigent!
Wanneer ik met mede-pelgrims over muziek sprak, zag ik meestal meewarige blikken wanneer ik het over mijn belofte had: men vond het maar een raar idee dat iemand in zijn eentje bij Jacobus’ graf wilde zingen. Na zes weken fietsen bereikte ik Santiago en nadat ik in het Pelgrimsbureau mijn compostelana had opgehaald, heb ik in de kathedraal gevraagd of ik, zonder als lawaaimaker te worden buitengezet, mijn Laudate mocht zingen. Bij het horen van de titel verdween de scepsis en mocht ik mijn gang gaan, mits ik daarmee geen dienst zou verstoren.
De volgende ochtend begon om half acht de eerste mis, dus was ik net na zevenen al in de kerk. Ik heb mijn muziekbladen op de koorbank voor mij uitgespreid en mijn voornemen uitgevoerd. Niemand vond het vreemd en de zachtjes met elkaar pratende mensen zwegen zelfs. Na de laatste noot voelde ik mij om twee redenen zo blij als een kind: ik had gezond en wel, als hartpatiënt, Santiago gehaald én ik had mijn belofte gestand gedaan. Of het ook goed geklonken heeft? Jacobus heeft zich niet in zijn graf omgedraaid... Wim Wetzels
----------------------------------------
Op zaterdagavond 25 en zondagmiddag 26 mei 2019 voert TKM het Laudate Dominum van Mozart uit tijdens het jubileumconcert bij gelegenheid van het twintig jarig bestaan van het koor.
