In tegenstelling tot de rest van de familie was mijn vader niet echt muzikaal. Een leuk familiespel was Pa een toon voorzingen en vragen deze toon na te zingen. Vervolgens lagen wij in een deuk want hij had de bijzondere gave nooit te treffen. Het moet gezegd hij toonde wel altijd veel interesse in muzikale aangelegenheden en bezocht trouw met ons concerten.
Pa was niet auditief maar visueel ingesteld, een begenadigd fotograaf - dat was zijn grote passie. Hij was lid van de fotogroep Maastricht en heeft zelfs enkele keren geëxposeerd.
Onlangs kwam ik een serie zwart-wit foto's tegen die hij eind jaren vijftig heeft gemaakt. De foto's tonen zowel het centrum van Maastricht als een nog maagdelijke A2. Ondertunneling was nog ver weg.
